yıl 2009 bu illete üye olduk. herkes var diyorlar. bende aradım birini. buldum. baktım, baktım.... kala kaldım biraz. ve şimdi evli. bir tane çocuğu var, dünya tatlısı bir şey. mutlu fotoğraflarında. umarım hep fotoğraflarda ki gibi olur hayatı.
ama hüzünlü bir an oldu, o an benim için. pervane olduğumuz zamanlar geldi aklıma, gonca gonca içimizde açan bahar gülleri geldi aklıma, sahilde koşuşturmalarımız, kışın içmeyi beşiktaşta çok sevdiğimiz o salepin kokusu. belki ben yalnızım bundandır diyeceğim ama işin aslı bunların hepsi anı olmuş, karşımda bir monitör ve ben ona bakıyorum. sonra toparladım kendimi, zaman ne kadar enteresan diye düşünmeye başladım. ve anıların o tozlu sayfalarında gezinirken kafamın içinde, aşk zamanın ötesine geçmişti, ama şimdiye döndüğümde zaman sadece aşkı eskitmişti.
ve meğer (bkz: aşk), sevgiliyi dünyanın anlamı sanmak, (bkz: zaman)sa sırtımızda saklanan bir kırbaçmış.
