müzeyyen senar'ın ormancı'yı okumadan önce patlattığı şiirdir. ah be müzeyyen sesine yandığım. önce şiiri okur sonra girer çıktım belen kahvesine diyerek. ne daim düşünsem canım çeker bunu. dinlemeden de edemem.
--spoiler--
Kime kin ettin de, giydin alları
Yakin iken ırak ettin yolları,
Mihnetine diktiğim gülleri
Vardın gittin bir soysuza yoldurdun
Sen gönlün olunca beni ararsın
Siyah zülfü tel tel eder tararsın,
