Bir kitap okurken geldi aklıma sana bu yazıyı yazmak. ''okuduğum en güzel kitapsın annem'' öyle içime işlediki her harfi, ne konuşabildim ne ağlayabildim. Yüreğimi kocaman bir sızı kapladı. ''annem genç ömrümün tek şansı...'' diyordu ve devam ediyordu yazar'' içimdeki o yaramaz çocuğun sükut sebebisin sen, hiç susmasın şu ecdeki sesin...'' Nasıl bir sevgi, nasıl bir tutku bu yarabbim. Seni çok üzdüm, en çok ben kırdım şu hayatta seni. Hiç eksilmedi bana olan sevgin. En bencil duygularla sevdim seni...
Bak başucumdaki kitapta da yazıyor '' ne olursa olsun Allah rızası için benden sonra öl, çünk sensiz yaşamak benim gerçektende yaşarken ölümüm olur...''
