aşılabilir ve varlığı inkar edilemez bir sorun. demokrasi halkın yöneten olduğunu savunuyorken, türkiye'de halktan seçilenlerin yönetmeyi becerememesi söz konusudur. bu da yönetimsel bir sorundur.
atatürkümüz'ün bizlere layık görerek şereflendirmesi üzerine, minnet borcumuzu dahi ödeyememiş, kendi hakimiyetimizi reddetmişiz. halktan sivrilen temsilciler hayal dünyasına dalmış, çıkar oyunlarıyla kumanda ettiğini zannetmiştir günümüze dek ki, sorunlarımızı çözümsüz hale getirmiştir.
ulu önderin erken ölümü sonrasında, türkiye'nin yeni atılan temelinin harcı kurumadan tekmelenmeye, aradan bir iki taş çalınmaya başlanmıştır zaten. yazıktır bunca emeğe, yapmayınız, denmemiştir belki de. cehalet yenilgiyle yüzleşememiş... demokrasi kavratılamamış bu yüzden. zihinleri tutsak eden tek gücün din olduğu günlerden çıkılamamış... kavrayamadığımız demokrasiyi de geleneğe indirgeyememişiz.
oysa yaşam şekli olmalıydı demokrasimiz... ne yani kurtulamaz mıyız bu vahim durumdan? yaklaşık bir asır önce düşünülenler ve yapılanlar, günümüz şartlarında imkansız mıdır? bir zerre de olsa kapmadık mı atatürkümüz'den? yazık mı oldu yani harcanan emeklere, dökülen kanlara, verilen canlara?
