hayatınızın tamamının da ki acılar ask uzerıne olan bır ınsansınızdır.huzunlerınızın hepsi ayrılıklardan ıbarettır daha uzulmemısınızdır ama kırgınsınızdır hayata sızın ıcın guzel bır sey yapmadıgını dusunmeye basladıgınızdan oturu.
ve bir gece sabaha karsı en yakın iki arkadasınız bir alkol sabahında sızı ararlar telefonda ki ses ''ali bea tugba nın beynın de tumor var'' der tıtreyerek ve aglamaya devam eder...zaman durdu,insanlar yok oldu cevremde;telefonda ki seste hayatın fonu oldu.dusunmeye baslarsınız 18 yasında bir insan hayatta kalmak ve olmek arasında bir yerde mucadele ediyor o insanın sevgilisi 3 yılda omzuna kadar uzattıgı saclarını sadece kız arkadası kendını yalnız hıssetmesın diye keserek kendınden vazgecıyor...
bense bunların ortasında hayata nefretımı kusarken guluyorum bır yandan da ben ne icin uzulmusum kı diyerek...
