topa abanıp üst üste konmuş yarım yamalak kırık kaldırım taşlarından yapılmış sözde kale direğini vurarak o taşların sağa sola dağılışını görmeyi özledim.
kalecinin pozisyon sonrası aynı taşları etraftan toplayıp tekrar direk yapmasını çok özledim.
birisi maç sırasında annesi tarafından çağrıldığında eksik kalan takımın bir oyuncusunun kendisini kaleci oyuncu ilan etmesini özledim.
10'da devre 20'de biter demeyi özledim.
devre olunca bütün yorulup susayanların en yakın çeşmeye koşarlarken 1im allah 1, 2'yim peygamber 2 vs. şeklindeki saçma ama masum öncelik belirten sözler söylemelerini özledim.
evi yakın olanların devre arasında evlerinin önünden annelerine suuuuu diye bağırmalarını özledim.
skor 19-19'ken birinin 'atan galip yiyen mağlup' diye bağırarak gaz vermeye çalışmasını özledim.
auttan gol olmamasını özledim.
olmayan üst direk yüksekliğinin posizyonu kalesinde gören takımın önde geleninin inisiyatifinde olmasını özledim.
biten maçın ardından bütün maç oynamasına rağmen yorulmayıp topla hareketler deneyen çocuğun enerjisini özledim.
akşam ezanının eve yol alma vakti anlamına gelmesini özledim.
bakıyorum da, ne bi topum var, ne de maç yapabileceğim bi arkadaşım. ne nefes nefese başına gelip içimin ateşini bastırabileceğim bi çeşmem ne de akşam ezanında eve gitme nedenim var.
büyüyoruz da, değişmese iyiydi bazı şeyler. değişse bile yerine yenileri gelse.
ekleme: yanlış anlaşılmış. şu anki durumumla özel hayatımla ilgili herhangi bir çıkarım yapmadım. sadece bir döneme olan özlemimi böyle bir konu hakkında yazarak ifade etmek istedim. özel hayatımı ruh halimi en büyük sorunu berkecan'dan sudenaz'dan ayrılıp sözde aşk acısı çekenlerin yazarlara en son gelen cep telefonu mesajları başlığına ardı arkası kesilmeden entry girenlerin olduğu bir yere dökmeyi düşünmüyorum yoksa.
iyi günler diler, herkesi ilgi alanlarıyla baş başa bırakırım.
