"Kum kumu, rüzgâr rüzgârı
Her şey birbirini ve her şey her şeyi emdi
Var yok'a dönüştü, yok var'a
Ama biz
Yenemedik arta kalan olmayı.
Gergefinde gülümseyen karanfil bir bütündü, biliyorduk
Bir orman bir bütündü, bir deniz.
Ormanda yeşil değil miydi rengârenk çiçekler bile?
Ama biz dağınık kaldık.
Sevgimizle, sevgisizliğimizle.
Mutluluğumuzla, mutsuzluğumuzla.
Özlemlerimizle, yitikliğimizle.
Her neyse, her neyse..."
Edip Cansever.
