ülkemizde dar gelirli, makam, mevki sahibi olmayan ailelelerin çocuklarının vatan borcu olarak beynine işlenen görevdir. bu vatana borcu olan sadece halkın bir bölümü mü hep? milletvekili, general, savcı, hakim, iş adamı, profesör gibi unvanlara sahip kaç tane adamın oğlu, yeğeni askerde şehit ya da gazi olmuş? başbakan, cumhurbaşkanı, genelkurmay başkanının oğlu değil yedi göbekten sülalesi için bile bunu soramayız. bu a.ına kodumun terörü madem bitecek masaya oturup konuşmayla, 30 yıldır ülkeyi yönetenlerin daha önce hiç mi aklına gelmedi yahu kardeşim sizin derdiniz nedir diye sormak?
biri gider pop star diye 28 gün yapar, biri başbakan oğlu diye bilmem neresinden kanser oldu diye çürük alır, bilmem kimin oğlu avrupa' da, amerika' da kaç yıl okumuş diye 1 ay askerlik yapar, yaptıkları yerler de şemdinli, nusaybin, sarıkamış değil elbette.
iyimser yaklaşayım diyorum yine olmuyor arkadaş. bu vatanı emperyalistlerin elinden adamlar aç aç cephede kurşun sıkarak kurtardılar. kanlarıyla toprakları suladılar. bu düzen için mi? paşazade ibnelerin tatlı evlatlarının canına zeval gelmesin, ülkede at koşturanların, bir yağda bir eli balda olan ibnetorların rahatı için, dün emir verip üstlerine bizi kurşun sıkarak gönderenlerin, bugün kurşun attığımız adamlarla tokalaşmaları için 20 yaşımızda bok yoluna ölelim. tabuta sar bayrağımızı, şehit ilan edip bir dinden vur, bir atalarımızdan girip milliyetçilikten vur, kutsal değerlerle avut aileleri. vatan böyle sağ olacak demek. kurtuluş savaşındaki şehitlik mertebesinden uzağız. şehit vermiyoruz amk, katledilmek için boku bokuna canımızı veriyoruz. yok terörist diye ilan edilen adamlar haklıysa biz niye onlarla savaştık? götlük bizi yönetenlerdeyse biz düşmanı yanlış yerde aramışız. piyonluk vatana hizmetse sokayım öyle hizmete. ne düşman belli ne safımız.
