ilk zamanlar bana da saçma gelen ancak bir süre sonra mantık çerçevesine oturtulabilen hareket.
o zamanlar ufak tefek isyanlar devam ediyor. yeni bir rejim, yeni bir çağ başlıyor ülke adına ve hala bunu istemeyen insanlar çoklukta. tek bir güçlü isme bakar sıfırdan başlanan her şeyin yıkılıp ülkenin tekrar karışması. o yüzden ülke adına mantıklı bir davranış gibi duruyor.
misal; cumhuriyeti istemeyen insan çoktu o zamanlarda. bir tane sağlam, halkın güvendiği bir isim çıksa piyasaya, meclisin de desteğini alsa, atatürk'ü seçimlerde geçse işte o zaman boku yerdi ülke. avrupa zaten pusuda beklerken ellerine büyük koz geçerdi.
haa, atatürk ülkeye demokrasi getirmesine rağmen demokratik yönetilmedi ülke uzun süre, o ayrı. alışma süreci diyelim.
