bu haziranda iki sene olacaktı. koskoca iki sene asla yapmam dediğim ne varsa yaptım. kendimden ne kadar taviz verebiliyorsam verdim. ilk defa biri beni sevsin diye bekledim. gerçekten sevsin. filmlerdeki gibi. olmayınca olmuyor demek ki. oysa ikimizde aynı şehirde çalışıp aynı evde yaşayacaktık. pazar günleri krep yapacaktım kahvaltıda. balık hiç sevmezdi. arada bir balık yapıp ne kadar sağlıklı o tabak bitecek diyerek yedirecektim. tam da kitap okumaya sanat filmi izlemeye alışmıştı. marquez hakkında atıp tutacak ben de onunla kavga edecektim. herneyse işte.
