Avrupa'daki sıkıntı tamamen keyfi giderlerin karşılanamama sıkıntısıdır. yani öyle sizin bildiğiniz bir tür sıkıntı değil. yurtdışında bulunduğum süre italya'nın battı batacak dedikodularının tavan yaptığı döneme denk gelir. güneyinde(sözüm ona fakir bölgesi) kaldığım süre zarfında 4 kişilik bir ailede ortalama 3 araba(genelde fiat) vardır. haftada en az iki gün dışarda yerler ve 4 kişilik bi ailenin dışarda yemek yemesi yaklaşık 80 ile 100 euro tutar. o yemeklerden birinde şu diyalog geçer.
Ben: ee ekonominiz kötüye gidiyor ne olacak böyle?
italyan: valla biz de bilmiyoruz geçen hesap yaptık sanırım bir arabayı daha az kullanmamız gerekecek böylelikle üstesinden gelebiliriz. zor bir süreç.
ben: höng??1!!bir!
yani işler öyle sizin sandığınız gibi adamlar aç ölüyorlar biz ise huzur ve refah içinde yaşıyoruz durumu değil. amk 3000 euro maaş babası alıyor 2500 anası, ev kendilerinin, devlet okul gezilerinde amerika'ya bedava götürüyor amkerika'ya amk siz izmir'den şirinceye gitçeksiniz diye 50-100 lira bulmaya zorlanıyorsunuz. sonra vay efendim bizim ekonomi avrupadan iyi, onlar batıyor biz büyüyoruz yarak büyüyorsunuz afedersin.
