Şu an Muğla'da hemşirelik okuyan liseden bi canımın içi var. Keşke yüzüne adam gibi bakıpta, "gitme, senden ayrı kalmak istemiyorum bırakma beni" diyebilseydim. Ama bilirsiniz insanın böyle yol ayrımlarında beyni bi an pause a basıyo. Keşke diyorum ama neyse, olsun benim hala umutlarım var.
(bkz: umut var yen mi)
