sadece erkekler midir? sorusunu aklıma getiren başlıktır. zaman zaman herkes sevilmekten umudunu keser. kim engel olabilmiş ki bu çaresiz duyguya. bu biraz da hayattan ne beklediğine bağlıdır. sevilmiyorsun işte, çıkmıyor işte o seveceğin insan karşına. oturup bekleyeceksin. içinde yaşadığın gel gitleri boş ver gitsin bekleyeceksin. umutsuzluk insanın en büyük hastalığıdır. buna kapılırsın ve bir süre devam eder ama insanız işte zaman geçer kafa değişir ve sıyrılırsın o duygudan. bir bakmışsın çıka gelmiş midende kırpışan kelebekler. hayat güzel be yine de beklemek gerek. sükutla sabretmek gerek.
not: kendinden bilen insan.
