genellikle o yabancıya dönüşen yakın arkadaş ben olurum. Ama suç sadece bende değil. Çok sevdiğim arkadaşımın yavaş yavaş sinirime dokunan hareketlerini keşfedince yavaş yavaş soğurum. Çok uğraşırım yapmayım görmezden geleyim diye ama bir yerden sonra her hareketi batmaya başlar. Birkaç yanlışını da yakaladım mı bana karşı o iş kafamda biter. Sonra da arkadaşa davranışlarım doğal olarak değişir. Sonra da arkadaşım bir bakar kii ben yokum.
