ben değil belki ama içimdeki ben kadar yakın yazmış yılmaz erdoğan...
böyle zamansız güneşli,
umulmadık mavi günlerde
bir bekleme salonu yanlızlığına bürünüyorum...
iliklerimdeki yitik aşkı
sarhoş bir unutkanlığa ilikliyorum...
sanki şiirini bilmediğim
bir fransız akşamında
kaldırım taşlarını sayıyorum kalbimin...
içimde ayak izlerin,
aylak bir yaz geçiyor avuçlarımdan...
ve ben ne zaman,
kiminle sevişsem,
hala seni aldatıyorum!
