bu başlıkta yazan entryler adeta grup terapisi niteliğinde. yalnız olunmadığını bilmek insanı güçlü kılar. herşeyi bırakma isteği bir çeşit beyinimizdeki nörotransmitterlerin oynadığı bir çeşit saklanbaçtan ötesi değil. seratonin ve dopamin arasındaki iktidar kavgası. seratonini küstürürseniz mutlu olma şansınız yok. duygu ve düşüncelerimiz bu fiziksel parçacıkların miligramı ile ilgili, eğer uygun reseptörlere bağlanamazlarsa yarrağı yediğimizin resmi.
herşeyi bırakıp gitme isteği dönem dönem bende de vuku bulur. ben çözümsüz bir insan değilim keyfim gıcır olmasına rağmen, daldaki iki elma nedense hep parlak gelir, o iki elmaya ulaşmak için de sepetteki elmamı riske sokmak zorundayım. bu yüzden bu diyarları terketmek zorundayım, işte bu cesarete sahip miyim değil miyim? bilmiyorum, insanlara danışıyorum, bir grup delimi sikti diyor, sikti amınakoyim yoksa bu huzursuzluk niye olsun, o seratonini birileri sikiyorki siktirolup gitme isteği vuku buluyor.
