öyle anlar gelir ki kokusu burnuzuzun ucundan gitmez. biri geçer bi an o sanırsınız, kalbiniz heyecan ile atmaya başlar, bakarsınız değildir. acaba ne yapıyor diye düşünürsünüz ama arayıp soramazsınız, öyle bir özlemle dolar ki içiniz gözlerinizde onun görüntüsü vardır. hiç bir ayrıntıyı unutmamak için hep aklınızdan geçirirsiniz onunla ilgili şeyleri. hastalık gibidir özlem. suratınız düşer özlerken, birde hiç kavuşamayacaksanız daha da kötüdür. ama siz özlemeye devam edersiniz. yaranız kabuk bağlayana kadar.
