Yanlış önermedir. Sosyallik eğer her türlü ortama girip, içip sıçmaksa doğru olabilir. Bir Avrupalı ailesiyle ve arkadaşlarıyla çok ama çok zayıf bir ilişki bağına sahiptir. Keza sevgilisiyle de öyle. Heriflerde kıskanma hissi yok nerdeyse. Neyse, konu o değil şimdi. Oysa biz Türkler ne yapıyoruz? Çok sevdiğimiz arkadaşlarımıza hattâ birçok arkadaşımıza bile kardeşim diyoruz. Kankalık var la bizde. Kankardeş yâni. Sarılabiliyoruz sevdiklerimize. Annemiz bizi hâlâ kuzum, yavrum diye seviyor. Sarılıyor, dizine yatıyoruz anneciğimizin. Yakını ölen bir tanıdığımıza gidip onun acısını paylaşıyoruz. Bayramlardaki bayramlaşma sevincini, ramazan ayındaki içten hazırlanan iftar sofralarını saymıyorum bile. Sonra kalkıp da biz Türkler olarak Avrupalılardan daha asosyaliz dersek, kendimize haksızlık etmiş oluruz. Sanırım bu durum biraz da asosyallik kavramına yanlış açıdan bakmaktan, o kelimeyi yanlış tanımlamaktan kaynaklanıyor.
