önceleri hissetmezsiniz bir şey, "ohoo böyle olacaksa çabuk atlatırım" dersiniz. çok geçmeden yanildiginizi anlarsınız, sinsi bir yılan gibi yavaş yavaş akıtır zehrini. her an ağlamaya başlıyacakmış gibi olup ağlayamazsınız, bir başlarsınız ağlamaya susturamazsınız. herkes sana "geçecek" der bilirsin doğrudur, geçecektir sonunda ama o ümitsiz kör karanlığın içinde böyle bir ışığa inanıp tutunamazsın. çıkmak istersin o derin kuyudan yolu bulamazsın her yandan sesler gelir anlamlandıramazsın. her gün yalvarırsın allah'a ne olur artık "geçsin" diye... geçer elbet ama artık siz eski siz değilsinizdir...
