yeryüzünde olabilecek en iletişim canlısı millet olduğuna kanaat getirdiğim insan gürûhudur. türk insanı kadar iletişim meraklısı, kaynaşma heveslisi bir millet olamaz. aşağıdaki anlatacağım olay türk insanının bu özelliği ile ilgili.
bir adam düşünün. yirmi küsur yıldır yurt dışında yaşıyor ve sadece yazları temmuz ayının başlarında türkiye'ye geliyor, bir ay kadar kalıp yine yaşadığı ülkeye geri dönüyor. türkiye'de sahip olduğu bir araba var, kendisi yurt dışında olduğu süre zarfında arabayı ihtiyacı olan tanıdıkları kullanıyor. kişi türkiye'ye geleceği zamanlarda da önceden arabasını verdiği kişilere telefon ediyor, bu kişiler gelip arabasını havaalanı otoparkına parkediyorlar. (uçuş saatlerinden dolayı kişi çoğu zaman sabahın erken vakitlerinde dönüyor, malum karşılayan olmuyor)
velhasıl, bu adam bu sene yıllar sonra bir değişiklik yapıyor, temmuz ayı başında değilde haziran başında geliyor, yine sabahın ilk saatlerinde. otoparka gidiyor, arabasına biniyor ve otopark parasını ödeyip çıkmak için arabasıyla gişenin yolunu tutuyor. parasını uzatıyor gişe görevlisine ve akabinde şöyle bir cümle işitiyor;
"bu sene erken geldiniz beyefendi"
o esnada gişe görevlisinden bu cümleyi işiten adamın tüyleri diken diken oluyor. bunları bana anlatırken ne kadar şaşkın ve bir o kadar da mutlu olduğu gözlerinden anlaşılıyordu, defalarca böyle bir olayın yaşadığı ülkede olmasının söz konusu bile olamayacağını, türk insanının avrupa insanına kıyasla çok daha cana yakın olduğunu anlatıp durdu sohbet süresince, haklıydı da.
ben sormadan da ekleyiverdi, adamla ayak üstü konuşmuşlar 3-5 dakika, malum gecenin bir yarısı arkada başka bekleyen araç da yoktu dedi. sen gel havaalanı otoparkındaki gişede çalışan biri olarak her yıl bir kişinin hangi sürelerde ülkeye geldiğine dikkat et, aklında tut bu kişiyi ve işbu kişi erken geldiğinde bunu söyleyerekten iletişime gir. gerçekten anca türkiye de yaşanır bu olay, insanın içini ısıtır cinsten..
