böyle güzide bir başlığın altına bile derdini açamayan çocuklar bu gruba dahildir.
söyleyecekleri o kadar çok şeyleri vardır ki o insanların, sözleri sarf etmek yerine unutmaya, hatırlamamaya, dert etmemeye çalışırlar. fakat zordur, hayat zordur. arkadaşını babası telefon ile aradığında hayat zordur. veli toplantısına arkadaşının velisi olarak babasının geldiğini gördüğünde hayat zordur. bir elinde pamuk şeker diğer elinde babasının kocaman, kaslı, dünyanın en güçlü elini tutan çocuğu gördüğün zaman hayat zordur. hayat öyle zordur ki öğretmenin o malum soruyu sorduğunda bahane üretirken zordur. onu düşünürken, birisi ile dertleşmek isterken kelime bulmakta çok zordur. araba sürmeyi babadan öğrenememek çok zordur. harçlığını babadan isteyememek, kız arkadaşını tanıştıramamak çok zordur. anneni ağlarken görmek en zorudur belkide. belki en zoru babanla oturup maç izleyememektir. takımının attı her golde babanla zıplayıp sevindiğini hatırlamak zordur. izlediğin her maçta babanla izlediğin en son maç aklına gelince zordur. hele o maç galatasaray - fenerbahçe maçı ise hani şu 5 - 1 biten maç. bazen sevinirsin babamla doya doya gol sevinci yaşadım diye. özlersin işte o zaman zordur hayat. şu entry'yi girmek çok zordur.
en zoru ise o babanın evlatlarını para uğruna terk edip gittiğini hatırladığında, onunla yaptığın şeyleri özlemektir.
