aslında en genel anlamda baktığında kendini kaybeder insan büyüdükçe. olması gerektiği öğretilen şeye dönüştüğünde kaybolur önce içindeki saflık, sonra kendine ve başkalarına en son da sevgiye olan güvenini ve inancını kaybeder . kimsenin kimseyi gerçekten sevmediğini ve herkesin herkese herşeyi yapabileceğini öğrendiğinde ise kaybedecek bir şey kalmamıştır artık, günlük yaşamının gerektirdiklerini yapıp gideceği günü beklemeye başlar.. yaşamın mucizevi olduğu gerçeği,farklılıktır.
