acemi birliğini bornovada tamamladıktan sonra şırnak beytüşşebapta nizamiye kapısından girerken ortada hiç bir şey yokken bir tokatla yere serilmiş, terhisine 28 gün kala kuzey ırağa gönderilip, terhisinden 32 gün sonra ancak evine gelebilmiş, çatışmada yaralı arkadaşını hastaneye yetiştirebilmek üzere komutanından helikopter durumunu öğrenmek istediğinde ''analar asker doğurur ama helikopter doğuramaz'' sözünü duymuş, ve bütün bu yaşadıklarının vatan davası değilde rant davası olduğunu öyle bir ortamda idrak etmiş, tam 15 ay boyunca dağlarda gezinirken 3 haftada bir duş alabilmeyi lüks saymış, gündüz kendisi ile muhabbet eden çobanın, gece kurşunu ile yaralanmış bir dağ komandosudur o. askerden geldiğinin ikinci günü anasının elini öpmeye giderken bindiği minibüste ''şunu uzatır mısın birader'' demek amacındaki adamı, terörist sanıp refleks olarak boğazından yakalamış ve artık askerde olmadığını algılaması ortalama on dakikasını almıştır.
kulaklarımda çınlıyor hala askerden geldikten 6 ay sonra askerliği hakkında ilk defa konuşurken söyledikleri;''bu vatan düşman eline düşecek, vatan olmaktan çıkacak olsa elbet koşa koşa giderim cepheye, ama beni bir daha askere çağırırlarsa, ya ülkeyi terkederim ya da kadın kılığına girerim.''
kısacası beyler, oturduğun yerden kurtlar vadisi seyrederken, vatan millet sakarya nutukları atmaya benzemiyor bu işler.
