Eskiden bir bakkalcılık oynardık. Kimimiz bakkal, kimimiz petrolcu, kimimiz lokanta, kimizde çaycı olurduk. Gazete kağıtları diyelim 1 tl defter o zaman 10 tl olurdu. Hani evden getiriyoruz hesabı. Lokantacı meyve suyunun kutusuna çimen doldurur onu verirdi karşılığında 1 tl. Çaycı kola kapakları ile çay verirdi. Petrolcu götümüze değnek dayardı.
Sonra silahcılık oynardık. Patlak tabancası ile tak tak diye ağzımızla ses yapar ölür, öldürürdük. Tabii kara murat, tarkan vs. kahramanımız ya, kılıç oynar ülke kurtarır batırırdık.
Şimdi kim bunları yapıyor? Herşeyin oyunu çıktı. Çocuklar bayramlarda torpil bile patlatmaz oldu. Her eve bilgisayar koyuldu ve bu yüzden teknoloji samimiyetimizi elimizden alıyor.
En fazla koyanda mektup... Amk daha bir kızdan mektup almadım lan ben. Çok istedim. Saklayacaktım, ilerde torunlarıma gösterecektim. E-postaları mı saklayacak şimdi? Konuşma geçmişini mi anı diye saklayalım. Samimiyet yok amk internette. Çok özledim lan o günleri.
