bazen pena, bazen kalem, bazen selpak. bazen de bazen... insandan insana, insandan hayvana degisir. mesela benim için türkçe karakterler. onlar olmayinca kendimi bet hissediyorum. öyle ki; tüm kelimelerimi türkçe karakterlerle yazmaya çaba sarf ediyorum. unutmadan! insan, hayallerini kaybederse ciddi anlamda sona yaklasmis olur. kalemin var defterin yok, beynin var hayalin yok. böyle galiba. ha bir de insan iyilik duygusunu kaybetmemeli. bu hepsinden önemli 'bence'.
