343.
-
kapıları çalan benim
kapıları birer birer
gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.
hiroşima'da öleli
oluyor bir on yıl kadar
yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.
saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu
benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
şeker bile yiyiyemez ki
kağıt gibi yanan çocuk.
çalıyorum kapınızı,
teyze, amca bir imza ver.
çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.
o kadar çarpıcı ki tüm şiiri yazıvermişim.
