mutfakta yemek ısıtmaktan bile aciz adamdır. kızılmamalıdır, bu benim diye demiyorum ama aslında sempatiktir lan.
yav arkadaşım bir insanın mutfakta hiç mi yeteneği olmaz. konserve açarım, kavanoz açarım. hadi biraz sınırları zorlasam oraya buraya sıçratmak suretiyle ekmeğe nutella da sürerim. iyice marjinal günümdeysem kabukların yarısı tavaya düşse de yumurta kırarım fakat hepsi bu.
yav kardeşim allahın mikrodalgası, mikrodalga yahu? kaç yıllık alet, ulan ben nerden bileyim o yıllarda o teknolojinin olduğunu? pide ısıtacam attım içine(bu arada cam tabakta attım ha o kadar da bilgiliyim yani camı ısıtmıyormuş falan.) neyse dedim bu 15 dakika pişsin gelir alırım. mutfaktan "dınn" sesi geldi. koşar adım girdim içeriye, e karnım aç tabi. o hevesle kapağı bir açtım ki leş, ha bildiğin leş... erimiş, buharlaşmış, böyle vıcık vıcık olmuş.
gel gelelim makarna macerama. çok safmışım be sözlük. sen kim komplike yemek yapmak kim egemen? evde yalnızım, dışardan söylemeyi de pek istemiyorum. aç yatmayı hiç mi hiç istemiyorum. ece diye bir arkadaşı aradım. dedim böyle böyle bana makarna yapmayı öğreteceksin. neyse efenim anlattı. bana kalırsa gayet de harike her deneni yaptım. ulan bir çıkardım ki makarnalar ülkücü olmuş. böyle tek gövde, tek devlet, tek bayrak, tek hedef takılıyorlar.
hepsi yapışmış, hepsi... neyse ekmek bıçağını aldım kese kese parsiyonlara böldüm yedim. emek var orda.
yine bir gün uyku sersemi krep falan yapmayı denemiştim aman aman, omlete daha çok benzemişti.
