yedi yaşındayken, daha hayatın başındayken, içimden engelleyemediğim bir istekle okulun bahçesinde tek başına yaptığım eylem. ablam en üst kattaki sınıfın penceresinden adımı haykırıyordu duyuyordum, ama sanki ileride yaşayacaklarıma inat, şimdiden ıslanayım yağmurun altında kimbilir belki de bir daha bu denli masum kalamadan sırıl sıklam olamam diye düşündüğümü düşündüren eylem. tam bir hafta sonra ileride üç ameliyat geçirmeme neden olan durumdur ayrıca. kabus günlerin en tatlı başlangıcıydı kim ne derse desin...
