dışarıda deli gibi yağmur yağarken, fırtınaya dönmüşken rüzgar, ağaçların ortasındaki bir binanın penceresinden sırılsıklam saçlarımı dışarı uzattım. rüzgarla uyumlu bir şekilde nefes alıp verdim. bir süre sonra öyle kaptırdım ki kendimi rüzgara, onun gücünü hissettim. yıkıcılığın içindeki sevecenliği gördüm rüzgarda.
not: arkadaşım çok edebi dedi. sen sus entel dedi. illa bu entryi salak bir espiriyle bitirmemi istedi. bana ciddiyeti yakıştıramadı. bu salak şeyi ona ithaf ediyorum.
sinüzit olacağım galiba.
