''...tolstoy, 1910'da seksen iki yaşındayken, neredeyse yarım yüzyıldır evli olduğu, ona bir düzine çocuk veren, evin her işiyle uğraşan, bütün yazdıklarını temize çeken karısı sofia'dan resmen kaçtı. kendisini zindanlara atan bir gardiyan olmakla suçladı onu. bir yandan evrensel sevgiyi savunuyor, bir yandan da kadıncağızı köpekler gibi mutsuz ediyordu. karısına bıraktığı veda mektubunda, kırk sekiz yıldır sadık ve dürüst bir eş olduğu için sofia'ya teşekkür etti; ama son günlerini yalnızlık ve sessizlik içinde geçirmek istediğini bildirdi. gece yarısı gizlice evden kaçarken ''özgür olmak ne güzelmiş!'' dedi.'' *
