yıllarca bu soruya ağzımı yaya yaya " olur tabi " diye cevap verdim. hatta tartışmalara girdim. sonuçta modern insanım ya karşı cinsin önünde soyunmak da, beraber uyumak da normal. gayette kanka olunur diye düşündüm.
sonra tersten gördüm tabi.
yakın bir erkek arkadaşım vardı. yakın dediysem birbirimizin evinde kalıyoruz, anneler babalar tanışıyor, sabah günaydın diye başlayıp gece yatana kadar mesajlar, haftanın 5 günü buluşmalar falan. dışardan bakanlar arkadaş olduğumuza inanmıyor hatta.
neyse efendim biz 2 yıl falan böyle devam ettik. sonra durum değişmeye başladı. mesela o mesaj atmayınca çıldırıyordum. ya da ben sevgilimle berabersem o trip atıyordu falan. millet bir şeyler ima ediyor ama biz hala ne alaka falan diyoruz.
en son annemin konuşmasıyla kendime geldim. ya birbirinize aşıksınız ya da gösterdiğiniz ilgi yüzünden arkadaşsınız dedi.
baktım sevgiliden farkımız yokmuş gerçekten de. sonra bunu ona da ima ettim.
şimdi ne mi oldu. en son 1 ay önce görüştük. o da tiyatroda denk geldik diye.
yani diyeceğim o ki, gerçekten olmuyor. bir süre sonra o arkadaşlık çok alakasız bir yere gidiyor.
