canını sıkan bir olay olmaması. nedense charles bukowski'nin "sadece sıkıcı insanlar sıkılır" sözünün üzerine tinsel baskın genim ortaya çıkmaya başladı. sıkılıyorum o zaman yoğum gibi oluyorsa sıkılmıyorumdur. yaşadığın sürece sıkılmak ya da sıkılmamak aynı nefes med-ceziri. bundan mütevellit kendi kendime; çok sıkıştığım anlarda bakın sıkılmak değil sıkışmak ha** "kafana taktığın şeye bak amk. adamın eli yok org çalıyor sen hala gregor samsa. sıkılmak uçuruma atlamak gibidir kanatların yoksa düşersin. meme ucu kadar mutluluk yeter." derim. ve böylece ne diyodum ben la.. sizde bu entryi okumaktan sıkıldınız mı? sıkıldık dediğinizi duyar gibi oluyorum. e hadi o zaman size taze sıkılmış portakal suyu ikram edeyim ve birlikte sıkılma çakralarımızı kapatalım.
