az önce çığlık çığlığa beni telefonda bağırtan kurum.
aktarıyorum:
- ormanları korumak cart curt bilmem ne için elektronik fatura ister misiniz?
- istemiyorum arkadaşım, kağıt fatura yollayın.
- ikna etmek için bir dolu laf.
- arkadaşım anlatamadım sanırım, istemiyorum ben işyeri sahibiyim bu faturalar bana basılı lazım.
şimdi işte bu kısmı bomba, beni deli eden kısım:
- efendim siz kendiniz de basabilirsiniz.
tabii ben delirdim başladım saymaya:
- neden efendim? neden basayım? o kadar işimin gücümün arasında ben bir de fatura basmakla uğraşacağım. hadi onu da geçtim ben telekomdan zengin miyim? ben eşek gibi fatura ödüyorum size, siz de bana o faturayı basıp yollayacaksınız.
cevap:
- ama efendim biliyorsunuz ptt de ile yollanan faturalarda kaybolmalar olabiliyor.
ben iyice delirdim:
- hayır efendim kaybolmalar olmuyor. siz bile bile bu faturaları yollamıyorsunuz ki, canımızdan bezip elektronik fatura alalım diye. ayrıca bu nasıl bir şey! devletin kurumunun beceriksizliğini ben mi ödemek zorundayım vatandaş olarak. dünyanın hiçbir yerinde posta kaybolmuyor zaten bir bu ptt de kayboluyor özellikle de faturalar kayboluyor! hem suçlu hem güçlüsünüz hem de utanmadan sizin suçunuzu hafifletmem için benden yardım bekliyorsunuz. istemiyorum kardeşim, basın faturamı yollayın.
akabinden cevap:
- ama elektronik fatura kabul ederseniz, size 1 ay boyunca bilmem kaç dakika hediye edeceğiz.
benden cevap!
- siz beni delirtmek mi istiyorsunuz. ben elektronik fatura falan istemiyorum, sabit telefon da kullanmıyorum, zaten bu faks numaram. basın faturamı yollayın, beni de bir daha aramayın başka bir şey istemiyorum.
çaaaaaaaat kapadım telefonu...
yok ya yok böyle bir şey! soyuluyoruz efendim.!!!!
