kimi zaman dünyanın en acı zehridir. hemen öldürmez. yavaş yavaş, insanı kemire kemire bitirir. acılar içinde kıvrandırır. ''ulan bu dünyada cehennemi yaşıyorum zaten''
dedirtir...
gel gör ki kimi zaman da en tatlı şerbettir. yüzündeki nedensiz tebessüm daha doğrusu ağzın kulaklarda dolaşması, dünyanın umrunda olmaması sebebidir aşk. kabına sığamazsın. cennet ya ayaklarının altında ya da başının üstünde zannedersin...
ve maalesef bir gün biter biter bu yaşananlar. bitmezse ne ala, sen cennete girmişsin zaten daha ne istiyorsun. ama biterse de üzülmemek gerekir. aşk acı ceksen de, şerbet içsen de her haliyle güzeldir. önemli olan o güzelliği görebilmektir. çektiği acıdan aldığı hazzın, ya da mutlu anların kıymetini bilen insan aşık insandır. gerisi yalandır, yılandır...
