huznukadim; Cinsiyet: Erkek; Yaş: 23; il: istanbul
23 yaşında, çocuk yetiştirme yurdunda büyümüş biriyim. Ailemi hiç görmedim, tanımadım, bilmedim. O kadar zaman boyunca aramama rağmen bir iz dahi bulamadım. Çocukken aşırı derecede kavgacı, sinirli ve saldırgandım. Büyüdükçe bu huylarımı değiştirmeye çabaladım. Felsefe bölümünü üçüncü sınıfta terk ettim. iyi bir hayatım olsun istedim. Programcı oldum. Son iki seneden beri çocukluktaki problemlerim yeniden başladı. Fakat kimseye anlatamıyorum. Bu problemler: 1) Acımasızlık. Çevremdeki insanların üzüldüğü hiçbir şeye üzülmüyorum. 2) Hissizlik. Üzüntü, keder, hüzün ve buna benzer hiçbir şey hissetmiyorum. 3) Saldırganlık. Bazen durduk yere kavga etmek için sebep arıyorum. Son zamanlarda sık sık olmaya başladı. Kim olursa olsun. Kan görmeyi istiyor canım. Ve genelde kavga çıkarıyorum. 4) Hiç aşık olmadım. Hiç kimse de bana aşık olmadı. Ve aşık insanın hislerini anlayamıyorum. içinizde elbette ki daha önce bu problemleri yaşayan olmuştur. Ben bu problemleri nasıl aşarım? Yardımcı olursanız çok sevinirim itiraf.com ailesi.
meali: dexter'ı izledim. hala etkisinden kurtulamadım. site admini izlememişse çok fena yedircem.
