öykümü yazmış ve yollamış bulunmaktayım, ama söylemek istediğim benim için önemli bir şey var ki ben yazılarıma pozitif enerjiyi yansıtmayı pek beceremem, daha çok acı, buruk hikayeler ve sözlerin adamıyımdır; kaldı ki bu kollektif projede hallerine bakınca gözlerimizin istemsiz bir şekilde dolduğu kimisine göre eksiği bana göre olağandan fazlası bulunan insanlara neşe ve umut aşılamak zorunda olan öyküler yazmak mecburiyetindeydik. Bir gün kafede otururken bu kardeşlerimizden birisine annesiyle birlikteyken rastladım ve kafamda şimşekler çaktı, başlığından tutun nasıl yazmam gerektiğine kadar hemen hemen her şeyine karar vermiştim, lakin başarabilecek miydim bunu yoksa yine her şeyi unutup melankoli dolu bir yazı mı yazacaktım? Eve gidip bilgisayarımı kurcaladığımda dosyaların içerisinde Desert Roses Arabian Rhythms adında uzun zamandır dinlemediğim hareketli ve insana değişik umutlar aşılayabilen bir müzik klasörüne rastladım. Dinlerken ederken öykümü baktım ki bitirmişim bile; bu proje çok zevk aldığım bir proje oldu, bana doğru ışığı yakalamamı sağlayan o özel insana teşekkür ederim, öykümdeki gibi hep mutlu olursun inşallah kardeşim.
