Bunu kesinlikle uydurarak yazmıyorum. 1-2 hafta önce gördüğüm bir rüyadan bahsediyorum.
Bu arada okurken şu şarkıyı dinlersiniz. http://www.youtube.com/watch?v=yEoHFzEmld0 akşam akşam iyi gider.
Her neyse, uzatmadan rüyaya geçelim;
Ben işten çıkıyorum, yorgun argın eve gidiyorum. O kadar yorgunum ki, yemek yemeye bile mecalim yok. Ne televizyon izlemek istiyorum ne de duş almak. Tek isteğim bir an evvel , kendimi yatağın içine atmak. Ve nitekim de öyle yapıyorum. Ama öyle bir yatak odam var ki, apartmanın içine giren çıkanları hissedebilecek bir düzeyde, odamın içine koridorda yanan ışıkların yansımaları vuruyor. Biraz kendimle mücadele ediyorum, çok yorgun olduğum için uyumam biraz uzun sürüyor. Ben de normal insanların aksine, aşırı yorgun olduğum zaman daha geç uyuma gibi bir özellik var. Neden yorgun olduğumu da çözebilmiş değilim ya! Görende maraton koşmuş zanneder.
Her neyse, aradan belirli bir zaman geçtikten sonra, ben uykuya dalıyorum. Rüyanın içinde uykuya dalıyorum anlayacağınız üzere. Neyse ben bir ara uykumda uyanıyorum. Çünkü odamın içine öyle gürültüler geliyor ki, ve öyle kuvvetli bir ışık vuruyor ki; uyanmamak elde değil. Uyku sersemi olanları bitenleri algılayamıyorum, ama yatak odasından kendimi güç bela dışarı atarken birdenbire bu rahatsız edecek düzeyde gelen seslerin ve ışığın benim evimin salonundan geldiğini anlıyorum. Öyle bir korku kaplıyor ki beni. Işığı kapattığımdan eminim. O kadar korkmama rağmen, içerden gelen gürültünün kaynağını öğrenme merakı baskın geliyor ve elime birkaç ıvız zıvır alarak odanın kapısını açıp içeri dalıyorum. Halbuki, gerçekte olsa çıkış kapısını açtığım gibi vınnn! ne işim olur ya.
Devam edelim;
Aman Allah'ım içeri girer girmez ne göreyim. içerde bir sürü yaşlı nine, yere daire oluşturacak şekilde oturmuşlar. Gün mü yapıyorlar artık ne yapıyorlarsa, ellerde dolmalar, börekler, çörekler, kekler. Ama ben odanın kapısından içeri girer girmez, bütün o gürültü kesiliyor. Ve hepsi birden beni süzmeye başlıyorlar. Ama böyle bir süzme olamaz. insanın altına sıçmaması imkansız bir şey. Bu kadar mı ürkütücü bir şekilde bakılır. Ulan hem benim evimin altına üstüne getiriyorlar, hem de trip atar gibi suçluymuşumcasına bana bakışlar atıyorlar. Neyse ben anlıyorum ki durum sakat, başıma tahmin edemeyeceğim bir şey gelecek. Lan ben bu durumdan nasıl yırtarım diye düşünürken, bir bakıyorum ki koltukta bu koca karılardan ayrı ayrı oturan, iki tane daha yaşlı nine daha görüyorum. Biri kör, diğeri de elinde baston ile çok zor bir durumda. Hemen kollarına sarılıyorum bunların. 'Gel teyze, siz niye kenarda köşede kalıyorsunuz, siz de gelin, siz de eğlenin.' diyorum. Kendimi vicdanlı ve zararsız biri gibi göstermeye çalışıyorum. Yerde oturan karılara da bir yandan; ' Ben yokmuşum gibi davranın, devam edin teyzeciğim.' 'Keyfinize bakın.' gibi durumdan yırtmamı sağlayacak sevimli mesajlar gönderiyorum. Ama işe yarıyor ve koca karıların bakışları gidiyor ve ben yokmuşum gibi eğlenmeye devam ediyorlar. Ben de fırsattan istifade, fırsat bu fırsat diyip bunlar muhabbete iyice dalmışken, kapıdan tam sıvışıp giderken;
uyanıyorum. Kalbim küt küt atıyor, hayvan gibi terlemişim. Acayip bir şekilde tırsıyorum ve kafamı yorganımın içine sokuyorum. Sonra sıcak olunca ve biraz rahatlayınca çıkarıyorum kafamı.
Karıların o bakışları halen aklıma geliyor, çok ürkütücüydü cidden. Yakın bir zamanda korku filmi veya korkutucu bir sahne de izlemedim halbuki. Neyse hayra yorduk.
