nastenkalar her zaman başkasını sevecektir. başkasından arta kalan aşk kırıntıları ile beslenebilir di insan. romanda da maceraperestimiz öyle yaptı. içten içe biliyordu nastenkanın gideceğini. belki kendine bile itiraf etmekten korkuyordu. ama o, anı yaşamanın daha mutlu edici olduğunu biliyordu. nastenka sevgiye ihtiyaç duydu; hemen orada oldu. nastenka üzüldü, o teselli etti ve nihayet nastenkamız sevdiği adama kavuşunca bile kızmadı ona. çünkü en başından biliyordu ki, nastenkalar ömür boyu yanında kalmaz insanın. gider.
