anne az sakin! çok meraklısın... benim de kendi içim de bir dünyam var. bırak, izin ver yaşayım. her şeyimi sana anlatamam. çünkü kendime bile itiraf edemediğim şeyler var çimde sana nasıl itiraf edeyim ki!!!
haklısın! yanımda olmak istiyorsun. azıcık yüzüm düştüğünde senin içinde fırtınalar kopuyor. haklısın anneciğim. bir şey diyemiyorum. ama n'olur kendi dünyamı kendi içimde yaşayayım. en yakın dostumsun, beni anlayan en doğru insansın. fakat en çok üzülen insan da sensin. söyleyemem yapamam anneciğim. benim dünyam senin dünyana ters!!! ben sendenim ama ben sen değilim.. bunu anla!! lütfen...
uyuduğumda beni izlediğini hissediyorum. beni öpüp kokladığında da duyuyorum ama uyumuş numarası yapıyorum. seni seviyorum. çok ama... üzüyorum biliyorum. üzmemek istiyorum ama ben buyum. sana bağırıp çağırmıyorum. ama hep ilgi beklemen, beni özlemen ve her şeyimi merak etmen de beni üzüyor.
anne olunca anlarsın diyorsun ya, evet anne olmak istiyorum ben...
annemm, melek annemm, canım annem.... seni çok seviyorum.
