16 yaşındayım ben.neredeyse yeni tanıdım Deniz'i.Bir kitabı okumamla başladı aslında. Che Guevera'ya duyduğum hayranlık getirdi beni Deniz'e.
yaşıtlarımm ve ailem bu ilgimi saçma buluyorlar.Onun öldüğünü söyleyip duruyorlar.Sorun da bu zaten,bazı hayatlar sadece nefes alıp vermekten
ibaret değildir.Bazı hayatlar hiç bitmez.Hem sosyalist hem Atatürk çü olurmu diyorlar.Bunu söyleyenler de sözde müslüman olup yüzlerce
genci astıranlar.Bir insan hiç mi korkmaz Deniz?Kaç kişi hayatını ortaya koyup bir adım ileriye gitmeye cesaret eder?Kaç kişi tüm olayların
başında olup 'Kapıda nöbet tutan arkadaşımla aramda bir fark yok.biz bir bütünüz' diyebilir?Ben derim diyenlere sesleniyorum,kandırmayın kendinizi.
Veya ben çok adiyim,ben diyemem.Bir resmini gördüğüm zaman sanki ölen bir yakınımın resmiymiş gibi içim titriyor.Yakını bırakın,abim sanki.
Çok bencilce gelicek herkese,ama bazen diyorumki belki de gencecik gitmesi kötü olmamıştır.Şimdi 66 sında olucaktı Deniz.Ama ben onun 25'inde
yakışıklı,cesaretli haliyle aklımda kalmasına seviniyorum.Seni bastonla düşünemiyorum Deniz.Bir sopadan dahi olsa güç beklemen fikrine
katlanamıyorum.ister 66 ister 106. doğum günün olsun,Sen hep benim hayran olduğum abim olucaksın.Son lafı 'kardeşlik' olan,adına şarkılar kitaplar
yazılan...Deniz artık yok diyorlarya,evet artık Deniz yok.Koca bir okyanus var karşınızda.Ve hepimizi asamazssınız.Doğum günün kutlu olsun abim.
