yılmaz erdoğan ın hikaye-senaryo ve yönetmenlik açısından "artık" gerçekten ustalık seviyesine geldiğini düşünmeme sebep olan filmdir.
fırsatım olsaydı kendi hikayelerimi bakış açısından inceletmek isteyebileceğim ender birkaç kişiden birisi olurdu.
filmde de son sahnedeki şiiri kime okuduğunu (bence gerçek hayatında, zamanında düşündüğü bir sevgili) merak ettim doğrusu, o kısmın ucunu izleyicinin hayal gücüne açık bırakmış olması, ayrıca takdire şayandı.
sonuç olarak, etkileyici, iz bırakıcı ve ilham verici bir filmdi.
