ulu sözlüğümüzün değerli yazarlarının, belki; aşıklarının, maphuslarının, delilerinin yazıp içlerini dökmek istedikleri kısa yazılardır.
misal:
Yeni bir güne hazırlanmak üzere yatağına çekilir, giderken de utancından etrafı kızıla boyarken yar, yanımızdan ayrılırken bile servileri ışığıyla küçümser... Giderayak göğü yavuklusuna bırakıp, sönmekte olan bir kor parçası gibi sonsuz bozkırda daha da ufalarak görünmez hale gelir ve en sonunda bizi alaca acunla baş başa bırakır. Kızıl gök yavaştan morarıp laciverte çalmaya başlayınca, yarin çekip gittiği yerde daha sonra yavuklusunu gelip göreceğini ifade eden bir leke belirir. Yarini her zamanki gibi bir kez daha gören yavuklu sevincinden tüm insanlığa en ümitsiz zamanlarında eşlik etmeye karar vermiş olmalı ki yine yanımdadır ve içinin sıcacık olduğunu tahmin edip de damında oturduğum kerpiçten yuvamı gökteki bir fener gibi aydınlatır...
