- bir zamanlar çok sevdiğim bir erkeğin 'beni bırakamaz' egosunu alt üst ettim. o, 'eşeğim ben, nolur affet' diyerek döndüğünde, ben çoktan gitmiştim. bana kötü davrandığın için pişman olduğunu biliyorum, kaybedeceğini hiç düşünmediğinide, hala üzüldüğünüde. dünya o kadar da adaletsiz bi yer değilmiş, değil mi?
sevgiline onu çok sevdiğini hissettir. sevginden emin olduğunda tavırları 'ehuhe ben bunu itin götüne bile sokarım lan bırakamaz bu beni' şeklinde değişiyorsa ona hayatında yer verme. eğer kaybetmeyi göze alıyorsan -ki büyük ihtimalle kaybediceksin- dene. yoksa gururunu ve kendine olan saygını sikmesiyle beraber, gördüğün it muamelesi de yanına kar kalır.
- yıllar önce haksız yere beni işten çıkaran kötü ayrıldığımız patronum, kendi kurduğum şirkette beni ziyarete gelerek üzüntüsünü ifade etti. benimle tekrar çalışmak için girişimlerde bulundu. şimdi ise istanbulda büyük bir müteahhitlik şirketi kurmak için benimle ortak olmak istiyor. dünyanın o kadar da adaletsiz bi yer olmadığını görmek için biraz sabırlı olman gerekiyor.
- mesleğimi bırakmaya karar verdim. 1-2 ay içinde yeni bir meslek, yeni bir ev ve yeni bir hayatı planladım. herşey ayrıntılarıyla düşünülmüştü. ama tanrıyı bir kez daha güldürdüm.
- yalnızca çok sevdiklerim yakabilirdi canımı. kardeşim yerine koyduğum birinden ihanet gördüm.
ve bir ihanet, hayatımı değiştirdi.
dünya o kadar da adaletsiz bi yer değil diyorum, unutma bunu. hayat, belki zamanı geldiğinde senide yazdırır buraya.
