sürekli garipseniriz biz. mesela ola ki kırk yılda bir, bir kafede falan arkadaş grubu bira vs. söyler de biz ice tea ya da kola falan söylersek o anı takip eden bir iki dakika daha az samimi olunan bir iki ezik ve zibidi tip bunun geyiğini çevirmeye çalışır. çünkü biz yobazız ya da eziğiz içersek çarpar o bizi. hayır diyebilme erdemini göstermişlik dünyanın en ezik halidir. daha yakın olan arkadaşlar adamdır onlar böyle boş muhabbetler çevirmezler. yerim onları. Sonra bunların bir kaçı içtikçe puslanan akılları ile şaklabana dönerler ve bunları izlemek çok zevk verir. bazıları da - yüksek oranda kız oluyor bu kişiler- ortamlardan geri kalmamak için ilk kez böyle kişiler ile içmeye başlarlar ama Anne baba sorsa yook hiç ağzına koymamış akşamları da yurttadırlar. neyse diyeceğim üniversite gençliği ile özdeşleşmiştir alkol. ve maalesef buna hayır diyen bizler aklı başında bir kaç insan dışında hep etiketlenir. neyse kısacası benim dinim benim inancım benim bedenim benim kararım.
