satış amacıyla beni telefonla arayan insanları mümkün olduğunca kırmadan geri çevirmeye çalışıyorum. bunu sebebi muhtemelen eski bir müşteri hizmetleri çalışanı, şimdinin call center eğitmeni olmamdan kaynaklanıyor sanırım. bu nedenle telefonda son derece profesyonel bir yalancıyımdır. ( yanlış anlaşılmasın kimseyi dolandırmadım.) neyse, iki gün önce bir telefon geldi. Bir bayan, x bir bankanın hayat sigortasının reklamını yapmak istiyordu. araç kullandığım için nazikçe geri çevirmeyi düşünüyordum ancak konuya öyle bir giriş yaptı ki nefes bile almadı, anlattı anlattı sabırla dinledim, daha sonra malum konu pazarlamaya dönecekti ve o an geldiğinde devreye girdim. ufak bir ders vermek istedim. bana zaman ayırdığı ve bana verdiği bilgiler için teşekkür ettiğimi söyledim. ardından hayat sigortasına ihtiyacım olmadığını çünkü sigorta yaptıracak kadar ömrüm olmadığını, "x" hastası olduğumu söyledim. gayet kabullenmiş, neşeli, sakin, kendiyle barışık bir ses tonuyla ve de galiba birazda acımasızca yaptım bunu. zavallı kız ne diyeceğini şaşırdı, ağlayacaktı neredeyse. bir yandan o beni, bir yandan da ben onu teselli etmeye çalıştık ve bir şekilde bitirdik konuşmayı. muhtemelen o kız birkaç gün uyuyamayacak ve ömür boyu beni unutamayacak. vicdanım sızlıyor açıkçası; kabul ediyorum biraz zalimceydi. özür dilemek isterdim.
