3 yaşındayken uyandığımda bir annemi, bir babami sırayla yatağıma çağırttırmak. Anne gelince "ben anne mi dedim? Allah allah baba dedim baba!" diye çıkışıp babanin gellmesini sağlamak, babayada "ben babami dedim? Anne dedim annneeeee!" diye çıkışmak ve ardindan sinir krizine ramak kalmış bir çift ebebeyin elde etmektir.
Odami kirmiziya boyayacağım diye kırmızı ojeyle duvarin kenarindan boyamaya başlamaktır.
Haa en komiğide hala hatirladiğim hamurdan kadin olayi vardir. O da kısaca şöyledir; engelli ve anne babasi hayatta olmayan bir komşu çocuğu vardı, anneme sürekli anne diyordu. Efendim bende dururmuyum oyun hamurundan bir kadın yapip çocuğun suratına yapiştirmiştım. Anne dedirtemeyincede ağızına tıkmıştım çocuğun. Garibim ağizindan çikarip bakip hamura anne diye diye ağlamişti.
(Edit : niye öyle bir şey yaptım ki? Hatırladıkça üzülüyorum.)
