o ayazlarda sabahlara kadar sokaklarda yürümek vardı ya
bilmem kaç şehrin caddelerinde kimse nerede olduğumu bilmezken
yüzüm gözüm uyuştukça ağzımın içinde dilim bile donduğunda;
sabahın kör vaktinde geri dönmek bilmem kaç saatin ardından bitkin...
haykırmaktan bile daha iyiydi.
