Onu görünce yaşadığın şeyleri inanılmaz bir abartıyla anlatmaya gerek yok ama bir şekilde o kişiyi merkezleştiriyorsun. Fakültenin amfisine girmeden önce gözlerin bir şekilde onu arıyor ama aslında onunla göz göze gelmek istemiyorsun. Sadece ortamı tarıyorsun ve orada bulunup bulunmadığını bilmek istiyorsun. Eğer bahçede yoksa amfiye giriyorsun. Hocanın dikkatini çekmemek için çabucak dersi rahat dinleyebileceğin bir yere oturup aynı kontrolü bir daha yapıyorsun. Zamanla çiçek gibi açan ve ne zaman dökülücek diye beklediğin bir haldir. O kişiyle her an sohbet edebilen bir konumda olmak istersin bir beşlik çakabilecek bir yakınlık gibi ya da eline kahve alıp öteki arkadaşların da dahil olduğu bir ayaküstü muhabbeti... mütevazı isteklerin vardır esasen ama eskiden az çok diyalog kurmana rağmen şu sıralar bu yoksa durum içinde büyür o kadar. ilk başta önemsemediğin biriyken aylar içinde gördüğün özellikleri ve fazla muhattap olamamanız senin onu merkeze koyman ve ona doğru çekilmene neden olur
