beni nereye koysalar oraya uyum sağlayabiliyor, orada uzun saatler geçirebiliyorum. mesela kış geldiğinden beri odam soğuk olduğundan mutfakta yaşamaya başladım. çünkü benim odam dışında, mutfaktan başka yerde sigara içilmiyor. bu yüzden buraya yerleştirildim.
kimse benden memnun değil. ben bile. işim yok, özel bir yeteneğim yok, en yakın iki arkadaşım artık benimle görüşmüyor, sevgilim yok. bunların nedeni işsiz olduğumdan kaynaklanıyor diye düşünüyorum. arkadaşlarımın görüşmemesi hariç. biri kız arkadaşı istemediği için görüşmüyor benimle. diğerinin nedeni hakkında en ufak bir fikrim yok, uzun zaman oldu hem. **
kimse benden memnun değil dedim ya, hakikaten değil. durumumu görenler şaşırıyor: "picnick nasıl olur ya sen nasıl işsizsin? sen de işsiz kalırsan memleket bitmiş", "olum sen çalışmak istemiyorsundur, yoksa benim tanıdığım picnick işsiz kalmaz", "senden bi bok olmaz olum" gibi değişik yorumlar yapıyorlar. ya beyaz ya siyah yani. henüz hangisi gerçek tam anlayamadım. bakalım bunu zaman gösterecek.
hep bir hayalim vardı: istanbul'da boğaz gören bir evde yaşamak. koyacaktım rakımı açacaktım müzeyyen senar ohhh. hala bunun hayaliyle uyuyorum bazen günlük. ama bunları gerçekleştirmek için bir şey yapmıyorum.
kaç aydır spora başlayacağım. bir zamanlar kilo almaya çalışıyordum, zayıftım çok. aldım kilo sonunda. şimdi ise göbeğimi eritmeyi düşünüyorum. ama tabi düşünce gücü ile de erimiyor göbek. youtube'tan bir kaç karın egzersizi videosu buldum daha sonra izleneceklere attım. bir ara bakarım her halde. işe girince spora yazılacağım günlük.
geçen hafta tiyatroya gittim, iki üç hafta da bir de sinemaya gidiyorum. ikisine de farklı arkadaşlarımla gidiyorum. pek asosyal değilim aslında. arkadaşlarımda var. sanırım.
