Seninleyken, sana deliler gibi aşıkken, seni tanımasaydım hayatımda nelerin eksik kalacağını düşünürdüm.
Şükrederdim. iyi ki derdim, iyi ki tanımışım.
O ilk zamanlarımız var ya hani, farkını ikimizin de bildiği..
Benim hayatımın en güzel zamanlarıydı.
Bir erkeğe bu kadar bağlanmak, bağlanırken korkmak, saygı duymak, benimsemek ve daha birçok şey..
O zamanlar çok toyum, gözüm yeni açılıyor ama tek bir şey görüyor.
Kendime güvenim yok, seni kaybetmekten değil; hiç kazanmamış olmaktan korkuyorum.
Aklıma düşen şüpheler, paranoyalar, kıskançlıklar..
Ama ne var biliyor musun, geceleri beni yanına öyle bir yatırırdın ki;
o an tam olarak yanında istediğin şeyin ben olduğumu bilirdim.
Yataktan önce atıp, sonra gitmeyeyim diye sarıldığın zamanlar hani, hatırladın mı ?
Biz hep o zamanlarda kalsaydık ben hiç gitmezdim.
Hep o kadar küçük kalsaydık, kendi küçücük odamızda kalsaydık kinlenmezdik bu kadar.
Düşünüyorum da neler bırakmışız arkamızda.
3 yıl değil, 3 ömür geçirmişim gibi sanki.
7 ay geçti, hala üzerimde o 3 ömrün ağırlığı, yorgunluğu..
Alakasız vakitlerde seni hatırlatan küçücük şeyler, ayak bastığım her yerde anılar..
Ben seni hayatımın sonuna kadar unutamayacağım.
Sen benim lanetim, esaretim olarak kalacaksın kalbimin yakınlarında bir yerlerde.
Bakma böyle yazdığıma, o zamanları hatırlayıp şimdi gülümsediğime.
Senden hep nefretle bahsedeceğim, hep ah edeceğim, allahından bulsun diyeceğim.
Çünkü sen, aşkım, arkadaşım, eşim, yoldaşım, çocuklarımın babası, aklımın da evimin de direği..
Sen var ya hayata dair öyle ince bir detay gösterdin ki bana.
Hani sana olmuş ya, ismi lazım değil büyük aşkından sonra küsmüşsün kadınlara.
Heh o işte, bildiğim her şey o kadar yalan çıktı ki, daha da güvenemem dedim hiç kimseye.
Değil bir erkeğe, aileme bile.
Hani hep senin için sildiğim ailem..
Ama ne oldu biliyor musun ?
Ben senin gibi yalnız değilmişim.
Senden sonra yıkılmaya fırsatım olmadı benim hiç.
Ayağım tökezlediği anda hep birisi geldi, tuttu kolumdan beni, dikti ayağa.
Sensizliğin nasıl bir şey olduğunu fark edemedim bile.
Senin de payınla..
Bu kadar vicdansız olmasaydın, hala saçma sapan bir şekilde beraberdik belki de.
Çünkü biliyorum, dönerdim ben sana. Hep döndüm.
Aldatınca, dövünce, sövünce, kovunca..
Yine dönerdim. Dönecektim.
Şimdi ben, bütün bunlar yaşanmamış gibi yapabiliyorum.
Çünkü daha umutluyum geleceğime dair.
Çünkü döndüm kendime, özüme.
Kendi hayatımı yaşıyorum.
Ve bir daha seni sevdiğim gibi seversem eğer bir erkeği,
o erkekle el ele yaşlanacağım, bunu biliyorum.
Peki benim seni sevdiğim gibi severse bundan sonra seni birisi,
Sen yaşayabilecek misin hiçbir şey olmamış gibi ?
Ben olmamışım gibi ? ...
